Op 2 September besluiten we 's ochtends het zéér warme Bologna te laten voor wat het is, en zetten we koers naar München. Wij wilden hier eigenlijk eerder naartoe gaan, voordat we Italië gingen bezoeken, maar het slechte weer destijds (12 graden) heeft ons toen het programma doen wijzigen. Na een lange rit komen we tegen het einde van de middag aan op camping Talkirchen, vlakbij de zoo van München. Vrolijk stappen wij in onze korte broek met hemdje uit om meteen met een 'brrrrrr...' te constateren dat het hier toch inderdaad wel een stuk kouder is (scheelt een graad of 18 met Bologna). Wij installeren ons lekker op de camping, om vervolgens de fiets te pakken en naar de stad te gaan. Het is een fantastische rit van ongeveer 5 kilometer langs de rivier de Isar. Het is zonnig weer en er zitten nog een hoop mensen langs de rivier. Wij twijfelen op een zeker moment even over welke brug we over moeten om het centrum in te gaan, maar gelukkig wordt Julian meteen aangesproken door de vrouwelijke helft van een jong koppel, met in haar hand twee bierflessen. 'Zo, jij ziet er wel uit als iemand die dit open krijgt' zegt ze tegen Julian, die inderdaad braaf de flesjes openmaakt. Wij krijgen in ruil tips over waar we naartoe moeten gaan, de wijk Glockenbach, waar we vlakbij zitten, en al snel zitten we op het terras van een restaurant lekker pasta te eten. Wij laten ons ietwat gaan met de overheerlijke wijn die ze in het restaurant serveren, waardoor er van stappen niet zoveel meer komt. We rijden in het pikkedonker langs de Isar terug.

De volgende dag gaan we het Haus der Kunst bezoeken, het eerste neoclassicistische monumentale pand dat in de lijn van de grootsheid van het Derde Rijk wordt gerealiseerd. Het museumpand is met name bekend geworden vanwege de tentoonstelling van de zogenaamde Entartete kunst. Jullie merken dat wij braaf Julian's fetisj voor fascistische bouwwerken afwisselen met Mario's fetisj voor Koninklijke paleizen. Het is stralend weer (29 graden), en wij fietsen langs de zéér drukke oevers van de Isar. Jong en oud dartelt hier vrolijk door elkaar, al dan niet voorzien van zwemkleding. Wij moeten dit keer een stuk verder fietsen en komen uiteindelijk bij het museum aan. De exposities van dat moment zijn niet bijster interessant, maar het gebouw des te meer. Na dit bezoek gaan we weer naar het Glockenbach viertel waar we gaan shoppen, en o.a. geruime tijd doorbrengen in een meubelzaak waar wij een potentieel interessante bank voor ons huis gezien hebben J. We eten nog wat in de stad en fietsen weer terug naar de camping. Langs de Isar zitten heel veel mensen te barbecueën en in de verschillende bierstuben te drinken. Het geheel maakt een zeer gezellige indruk.

Op zondag gaan we eerst naar het concentratiekamp Dachau, dat zeer veel indruk op ons achterlaat. 's Middags bezoeken we vervolgens het BMW centre, waar Julian plaats neemt in zijn favoriete auto, en we gaan naar het Olympisch dorp en 'beklimmen' de Olympiaturm. Op maandag regent het pijpenstelen, maar aangezien we hier op voorbereid waren, brengen we de ochtend door in een overdekt winkelcentrum, en in de middag bezoeken we het centrum van de stad (het is dan al weer droog). Op dinsdag bezoeken we het Residenz paleis van de voormalige Beierse Koninklijke familie. Als extra verrassing voor Julian koopt Mario kaartjes voor zowel het paleis, de schatkamer, als ook het operagebouw J. Het paleis is enorm, en we zijn hier wel een paar uurtjes zoet. Na het bezoek aan het Residenz slenteren we nog wat door de stad. Je ziet aan alles dat München een zeer rijke stad is. De woensdag brengen we door met een bezoek aan het Pinakothek der Moderne, het museum voor hedendaagse kunst en design. Ondanks een wat lauw verhaal in onze Capitool gids, vinden wij dit een geweldig museum. Op donderdag nemen wij in de ochtend de trein naar Berchtesgarden aan de grens met Oostenrijk. Doel van deze reis is het bezoeken van de Obersalzberg, met daarop het Kehlsteinhaus ook wel bekend onder de naam Eagle's nest, het theehuis dat Hitler voor zijn vijftigste verjaardag kreeg van de NSDAP. Het uitzicht is hier normaal gesproken fantastisch, maar helaas zit het weer tegen, en zien we hier weinig van. Toch is het een indrukwekkend geheel. Op vrijdag 9 september besluiten we weer verder te gaan, richting Dresden dit keer. Wij vonden het geweldig in München en keren hier zeker nog een keer terug.

Wij komen vrijdagavond laat in Dresden aan. De dag erop besluiten we de stad te gaan verkennen. De camping ligt op fietsafstand van de binnenstad. We lopen door de altstad en zien daar de combinatie van voormalige DDR gebouwen, oude gebouwen die reeds in de DDR tijd zijn gerestaureerd, en recentelijk gereconstrueerde gebouwen. We zien o.a. de Semperoper, het Zwingerpaleis, het Residenzschloss, de Katholische Hofkirche, de Frauenkirche, de Kunstacademie, en de Fürstenzug bestaande uit 25.000 tegels van Meissener porselein met daarop alle vorsten van het huis Wettin. Julian is onder de indruk van de stad, maar Mario vindt de stad zielloos.

Op een terrasje bellen we Jörg, een oude kennis van Julian uit de tijd dat hij nog in Berlijn woonde. Hij vindt het super dat we bellen en we spreken voor de volgende dag af. Het weer op zondagochtend is beduidend beter, en we gaan eerst nog de Semperoper van binnen bekijken alvorens we richting Jörg fietsen. Hij neemt ons meteen op sleeptouw en we fietsen Dresden via het Blauwe wonder, één van de bruggen die de stad rijk is mee richting Pillnitz langs de Elbe. We bezichtigen hier eerst het barokke slot Pillnitz, één van de Koninklijke paleizen. Daarna rijden we door naar een nabijgelegen meer waar Julian en Jörg gaan zwemmen in het (koude) water. We eindigen de dag met een overheerlijke barbecue op het balkon van Jörg. Jörg beschikt,naast een prachtige vleugel, ook over een heus spinet en houdt erg van klassieke muziek. Mario kan zich helemaal uitleven en we gaan door in de late uurtjes. Jörg blijkt de hele week vrij te hebben en biedt aan om ons nog een paar dingen in de omgeving te laten zien. Op dinsdag gaan vertrekken voor een fietstocht van 60 kilometer langs de oever van de Elbe (prachtig, met geweldige huizen) richting de Sächsische Schweiz, een natuurgebied tussen Dresden en de Tsjechische grens. Wij steken bij Rathen de Elbe over, om vervolgens een indrukwekkende rotspartij te beklimmen (de Bastei) die een adembenemend uitzicht over de Elbe geeft. In een avondzon fietsen wij weer terug naar Dresden, waar wij dit keer koken in het huis van Jörg. Op woensdag treffen wij voorbereidingen voor de komst van Marike, een vriendin van ons die ons speciaal komt opzoeken en die wij in Praag zullen treffen. Zij zal bij ons in de camper slapen, dus die moet grondig schoongemaakt worden. Op donderdag ondernemen wij de laatste trip met Jörg, dit keer naar Schloss Wackerbarth een wijngoed in de buurt van Dresden. Wij genieten daar van een wijnproeverij en fietsen voor de laatste maal langs de prachtige Elbe. 's Avonds eten voor de laatste maal bij Jörg, die ons daarna, omdat we wat vermoeid ogen, meteen een demonstratie geeft van zijn specialiteit : gezichtsmaskers. Wij nemen afscheid van hem, en op vrijdag rijden wij door naar Praag.

Op vrijdag 16 September verwelkomen wij Marike, een goede vriendin van ons, op het vliegveld van Praag. Zij is net klaar met een interim-management opdracht, en alvorens zich in een nieuwe opdracht te storten komt zij haar belofte, om ons tijdens de reis op te zoeken, na. Wij rijden met haar in de camper naar de camping Sunny Park in Praag. Het is een keurige camping waar alle campers (met voornamelijk Nederlanders) netjes naast elkaar staan. Wij worden vanwege de samenstelling van ons gezelschap (twee mannen en één vrouw) wel wat vreemd aangekeken, maar daar blijft het bij. We gaan meteen naar het centrum van de stad. Wij 'scoren' een terrasje en kletsen lekker bij. Ondanks de slechte weersvoorspellingen, is het nog heerlijk zonnig in Praag. We bezoeken het Oude Stadsplein (Staromestske Namesti) en de Karelsburg en strijken neer in de Malá Strana aan de overzijde van de Moldau. We borrelen hier verder en eten een overheerlijke goulash. Nadat we terug zijn gegaan naar de camping, borrelen we nog na en gaan vervolgens slapen. De eerste overnachting ooit van Marike in een camper. De volgende ochtend gaan we naar het Veletržní Palác (Paleis Veletržní), het museum voor moderne en hedendaagse schilder- en beeldhouwkunst. Dit museum herbergt een enorme collectie met o.a. glaskunst, we zijn een paar uur zoet. Na in het museumrestaurant geluncht te hebben, lopen we een heel stuk langs de Moldau naar de beroemde burcht van Praag(Hrad?any). Enigszins moe, maar voldaan gaan we terug naar de camping, waar Julian lekker kookt en we weer gezellig borrelen. Op zondag wordt het weer iets minder (het regent af en toe) maar we laten ons niet weerhouden en we gaan naar het Wenceslausplein, één van de grootste pleinen van Europa, en gaan wat winkelen. We lunchen in een traditioneel Tsjechisch restaurant. Julian gaat naar het museum van het Communisme, en Marike en Mario gaan nog wat shoppen en op zoek naar het Thaise restaurant van de glasontwerper Borek Sipek, waar we 's avonds willen gaan eten. Helaas blijkt dit niet meer te bestaan. Uiteindelijk besluiten we in een Italiaans restaurant te gaat eten dat goede recensies heeft. We worden welkom geheten door een Nederlandse ober. Wij eten heerlijk en brengen een onvergetelijke avond door, met zeer openhartige gesprekken. Helaas heeft de ober nog al eens de vervelende eigenschap om zich in het gesprek te mengen, dus we moeten hem echt een paar keer wegsturen. In kennelijke staat gaan wij terug naar de camping, voor wat al weer de laatste nacht is voor Marike. Op maandag de 19^e brengen wij haar terug naar het vliegveld,en sluiten we een supergezellig weekend af.

Gezien het feit dat het in Praag al behoorlijk koud wordt (12 graden), geven wij gehoor aan ons verlangen naar zon en zee,en zetten koers naar Sitges, waar we al eerder zijn geweest. Na een supersnelle rit komen we hier op woensdag de 21^e al aan. Het is heerlijk weer (29 graden) en wij settelen ons weer op de camping waar we in Juni ook al hebben gestaan. De grote vraag is of Missy, een ondervoed poesje dat Julian in juni drie weken van voedsel heeft voorzien, nog zal leven. Dit blijkt gelukkig het geval, en het beest herkent ons zowaar en komt op ons afgerend.

Julian had tijdens de autorit al wat irritatie aan zijn oor. Eenmaal in Sitges begint zijn gezicht vervaarlijk op te zwellen. Wij gaan snel naar medisch centrum, waar een arts hem onderzoekt. Op basis van de gezichtsuitdrukking van de arts zou je verwachten dat Julian nog een paar uur te leven had, maar nee, het blijkt een infectie, en dus moet hij aan de antibiotica. Julian voelt zich niet helemaal lekker dus we brengen een aantal dagen in rust op de camping door, alvorens wij het uitgaansleven weer in gaan. Overdag brengen we door met aan het strand liggen en sporten (hardlopen langs de zee en zwemmen). 's Avonds gaan we stappen, we genieten weer optimaal van Sitges. We komen veel leuke mensen tegen waaronder Thomas en Udo (een stel uit Voralberg en München) waar we een paar avonden mee optrekken en Laurent en Rodolfo, de franse eigenaars van een restaurant in Sitges. Na een week in Sitges gaat Mario het weblog weer updaten. Dit kan alleen met de wat gedateerde laptop van Julian. Helaas zijn wij de muis kwijtgeraakt, waardoor er met de touchpad van de laptop gewerkt moet worden. Op zich merkt Mario niets, alleen voelt zijn elleboog de volgende dag pijnlijk aan. Het geheel begint de dagen erop vervaarlijk op te zwellen. Uiteindelijk moet ook hij naar de traumatoloog van medisch centrum. Diagnose: slijmbeursontsteking aan de elleboog(veroorzaakt door verkeerde houding met computer) én een infectie die cellulitis heeft veroorzaakt. Dit keer is Mario aan de beurt voor een antibioticakuurtje. Uiteindelijk blijven wij tot 23 oktober in Sitges. Het weer blijft tot het laatste moment goed. Er is wel steeds minder te doen in het stadje, maar dit compenseren wij door nog twee keer naar Barcelona te gaan. De eerste keer verblijven wij in een B&B dat een soort studentenhuis bleek te zijn (was wel goedkoop), de tweede keer gaan we twee nachten naar een hotel. Uiteindelijk ontkomen wij niet aan het onvermijdelijke.....wij moeten weer naar huis. We besluiten op de weg terug langs Genève te rijden, waar vrienden van ons wonen. Wij verlaten Sitges en, tot verdriet van Julian, ook de poes Missy op 23 oktober en zitten nu in Genève.