Op 6 augustus vertrekken wij vol goede moed richting Lecce, bekend om haar barokke architectuur. Na wat inkopen bij de plaatselijk supermarkt te hebben gedaan draaien we de snelweg op. Na vijf minuten zakt de goede moed ons echter meteen in de schoenen, de hele snelweg is één grote file en het schiet maar niet op. We besluiten uiteindelijk om in Torre Canne op een camperplaats te gaan staan, en we gaan daar nog even op het strand liggen. De dag erop rijden we verder, doen nog een ander strand aan, en komen tegen het einde van de middag aan op een camperplaats, die op vijf minuten fietsen van de stad ligt. De plek is fantastisch, met goede voorzieningen en we zijn aanvankelijk enthousiast, totdat we erachter komen dat er een ware vliegenplaag heerst. L Op maandag en dinsdag pakken we de fiets en gaan Lecce bezoeken. Het is een prachtige stad, die echter niet echt bruist van het leven. In Lecce constateert Mario dat er zich opeens allerlei enge pigmentvlekken in zijn gezicht beginnen af te tekenen, en hij besluit voorlopig even uit de zon te blijven.

Op aanraden van onze Italiaanse buurman op de camperplaats besluiten we door te rijden naar Otranto, een mooi stadje in de regio Salento. Opvallend blijft overigens dat Italianen het volstrekt normaal vinden om buitenlanders in het Italiaans aan te spreken, en te verwachten dat ze ook in die taal antwoord krijgen.

In Otranto strijken we neer op een camperplaats. Julian heeft zin om een flink stuk te gaan fietsen en gaat naar de Laghi Alimini,een aantal bijzondere meren aan de kust, en Mario maakt van de gelegenheid gebruik om het weblog te gaan updaten. Als Julian terug komt vertelt hij over de prachtige stranden die hij gezien heeft, waar het echter zo druk was dat mensen niet eens op het strand lagen, maar gewoon zij aan zij stonden. Dit is inderdaad hét grote probleem dat wij ervaren, het is in Puglia echt geweldig mooi, maar in augustus is het zó verschrikkelijk druk met alle Italianen die op vakantie zijn, dat je van deze schoonheid niet echt kunt genieten. Tegen het einde van de middag gaan we Otranto in, een prachtig stadje. Maar helaas ook hier weer hetzelfde probleem: het is in het oude gedeelte van de stad zo druk dat je nauwelijks kunt lopen, en al helemaal geen plek op een terras kunt bemachtigen. We gaan maar weer terug naar de camperplaats en eten daar wat. We besluiten de dag daarop door te reizen naar een ander strand, waarvan de schoonheid wordt geroemd, bij het plaatsje Gallipoli. Deze stad breekt het record van kortste bezoek ooit van onze reis. Het hele stadje, en de beroemde stranden zijn gevuld met rijen en rijen auto's. Julian is het helemaal zat, en we besluiten na 15 minuten weer terug te gaan naar Bari, waar we op de avond van de 10^e augustus weer aankomen op de camping waar we eerder hebben gestaan. De volgende dag bezoeken we het oude gedeelte van Bari, we beginnen met het Castello Svevo (Zwabische kasteel), waar we onverwachts een persoonlijke rondleiding krijgen van één van de personeelsleden, waardoor we ook het dak op mogen en een fantastisch uitzicht krijgen over de stad. Hierna gaan we door naar de kathedraal en de San Nicola, waar in de crypte de resten van Sint Nicolaas worden bewaard (jawel de bisschop van Myra, die ons land nog elk jaar met een bezoek vereert). Terwijl wij de crypte bezoeken blijkt er een enorme groep Russische pelgrims aanwezig te zijn, inclusief priesters en nonnen. Iedereen staat in de rij om een speciaal gebed op een papiertje te schrijven,en de reliekhouder van de goedheiligman te kussen. Het is een heel bizar spektakel. We gaan heerlijk lunchen en slenteren verder nog wat door de stad alvorens naar de camping terug te gaan. Op vrijdag verlaten wij deze (naar onze mening zeer onderschatte) stad om naar ons volgende reisdoel te gaan: Napels

Omdat we van plan zijn om ongeveer een week in Napels te blijven, en omdat in deze periode de Italiaanse feestdag Ferragosto valt, nemen we het zekere voor het onzekere en reserveren we een plaats op een camping in Vico Equense, iets onder Napels. We knijpen hem wel een beetje omdat in de recensies van de camping staat aangegeven dat de toegangsweg erg steil is, en je vooral de stadsbus niet als tegenligger moet tegenkomen. Wij komen gelukkig heelhuids aan en installeren ons op deze gezellige, wat rommelig aandoende camping. De volgende dag gaan we naar Napels met de Vesuviana, het trein/metrosysteem dat alle kleinere plaatsjes rondom Napels met de stad verbindt. De stad is relatief rustig, we lopen er wat doorheen en bezoeken het Nationaal Archeologisch Museum, een van de belangrijkste ter wereld. Op zondag bezoeken we, ondanks de hitte (37-38 graden) Pompei, zéér indrukwekkend. De feestdag Ferragosto brengen we door in Sorrento, een zeer rijk en levendig stadje waar je een fantastisch uitzicht hebt over de baai van Napels. Wij genieten hier van een overheerlijk lunch onder de citroenen.

Op dinsdag de 16^e verkassen we naar een andere camping in Pozzuoli, ten noorden van Napels. Deze plek ligt gunstiger voor het bezoeken van het eiland Procida, dat we dan nog van plan zijn te bezoeken.

De camping in Pozzuoli ligt op een bijzondere plaats, namelijk op een nog actieve vulkaan (Solfatara), vlak naast de krater. Het is op de camping mogelijk om van de natuurlijke sauna gebruik te maken, en je ruikt soms de zwaveldampen die uit de verschillende openingen omhoog komen. Pozzuoli is aangesloten op de metropolitana van Napels, waardoor we de stad wat makkelijker kunnen bezoeken. Wij lopen door de Galleria Umberto I, bekijken het Castel Nuovo, lopen langs de haven, de Opera en het Piazza del Plebiscito. De volgende dag bezichten wij nog de Duomo en gaan nog wat shoppen in de stad.

Men ontraadt ons om de eilanden bij Napels in deze periode te bezoeken, de reden dat de stad relatief rustig is ligt met name in het feit dat iedereen die weg kan, op één van de eilanden zit, waar het dus extreem druk zal zijn. Wij besluiten naar dit advies te luisteren.

Op zaterdag 20 augustus besluiten we naar Rome te gaan, een stad die in zijn geheel niet op het programma stond. Wij komen tegen de avond aan en installeren ons op een camping die op fietsafstand van de stad ligt. Het is behoorlijk warm in Rome (40 graden). Op zaterdag maken we plannen voor de dag erop. Het fijne is dat wij Rome al diverse malen bezocht hebben, en alle 'standaard' bezienswaardigheden al gezien hebben. We besluiten ook de gay scene in Rome wat te gaan verkennen. Deze blijkt volgens onze info niet erg groot te zijn, maar we ontdekken dat er zondagavond een zogenaamde 'Bear party' zal zijn op het terras van de Frushi bar op het eiland in Tiber. Ofschoon wij niet echt voldoen aan 'bear' kwalificatie, besluiten wij toch hier naartoe te gaan, omdat dit soort events over het algemeen een wat ouder publiek aantrekt. Dit in tegenstelling tot andere gelegenheden, waar wij ons tussen de 1.70m grote, 42 kilo wegende, 21 jaar oude jongetjes met veel te grote reflecterende zonnebrillen, echt bejaard voelen. We fietsen naar de stad langs de Tiber, en we merken meteen weer hoezeer deze stad leeft en bruist. We stallen onze fietsen en slenteren door de wijk bij de Spaanse trappen, we eten een pizza en vervolgens gaan we naar het feest. De locatie is echt betoverend, tussen de sfeervol verlichte palazzi op het eiland in de Tiber. Op het feest maken we kennis met Filippo (psychotherapeut), Andrea (kunstenaar) en Yuri (werkt in een galerie). Na eerst 15 minuten met Filippo te hebben gesproken in het Italiaans (met de muziek op 100 valt dat niet altijd mee), blijkt hij gewoon Phil te heten en een Engelsman te zijn. Gelukkig spreekt iedereen Engels en al snel ontstaat er een geanimeerd gesprek. Na de party op het eiland, laten de heren ons nog een aantal andere kroegen zien, en we hebben een supergezellige avond. Om 05.00 fietsen we terug naar de camping, door de stad waar nu bijna geen verkeer meer is, en waar alle monumenten sprookjesachtig mooi zijn verlicht, een zeer bijzonder ervaring.

De dag erop hebben we weer afgesproken met Phil die ons eerst meeneemt naar zijn favoriete pizzeria, waar wij de aller-lekkerste fritti (gefrituurde kabeljauw, mozzarella en courgette-bloemen) ooit eten. Hierna neemt hij ons mee naar Bear-Monday op een andere locatie aan de Tiber. We hebben inmiddels de smaak te pakken gekregen en we feesten er lustig op los. De dagen hierna brengen wij door met het bezoeken van EUR, een neo-classistische wijk die nog dateert uit het Mussolini tijdperk, het Palazzo Barberini en het Palazzo Farnese. Op zaterdag de 27^e augustus besluiten wij onze geweldige periode in Rome af te sluiten met een etentje in de inmiddels favoriete pizzeria. Wij moeten even wachten alvorens er een tafel vrijkomt. Als dit het geval is krijgen wij tegelijk met een gezin een tafel toegewezen. Wij zitten min of meer bij elkaar op schoot, en het duurt een fractie van een seconde voordat de vader van het, jawel Nederlandse, gezin door heeft dat de tafel niet voor hen alleen is, maar dat ze deze met ons moeten delen. Het afgrijnzen is hem duidelijk aan zijn gezicht af te lezen. Hij herstelt zich snel, en wij maken kennis met de familie Oosting, vader moeder en twee kinderen. Wij babbelen een beetje met ze, en op een gegeven moment moeten wij bij de ober bestellen. Mario bestelt in het Italiaans, waarbij het er op dat moment lekker soepeltjes uitkwam. De familie kijkt hem beduusd aan en roept keihard in koor: 'DUUUUUUUS'. Wij liggen in een deuk en we hebben een zeer gezellige avond. Zij komen uit het noorden van Nederland en zijn lekker nuchter. Wij praten over hoezeer zij het, net als wij, haten als je overal Nederlanders tegenkomt op vakantie etc.etc.

Op 28 augustus verlaten wij Rome en gaan naar Prato. Onze camper heeft een beurt nodig en wij hebben Rudy Pulcinelli, onze steun en toeverlaat in Italië, gevraagd om voor ons een garage te vinden. Wij brengen weer een aantal leuke dagen bij de Pulcinelli's door. Op dinsdag brengen we samen nog een bezoek aan het altijd mooie Florence, dat zeer dicht in de buurt van Prato ligt. Sacha, Rudy's zoon is wederom idolaat van Julian en is erg verdrietig als we de 31^e weer verder rijden dit keer naar Bologna.

In Bologna blijven wij uiteindelijk twee dagen. Het is er vreselijk warm en er staat geen zuchtje wind. Zo langzamerhand hebben we behoefte aan wat frisser weer en we besluiten om op 2 september door te gaan naar.....München.