In eerste instantie waren wij van plan om na Portugal door te reizen naar Galicië. Echter, het bleek eind mei daar erg slecht (lees regenachtig) weer te zijn. Gezien het feit dat Julian inmiddels ook een soort regenfobie heeft ontwikkeld (Mario had hem al, net als onze hond Zhenga, erg handig met uitlaten), besluiten we om van dit plan af te wijken en richting Madrid de rijden. Op weg naar Madrid doen wij nog de mooie stad Segovia aan, om vervolgens door te rijden naar een camping in El Escorial, net buiten Madrid. Hier vatten wij het plan op om in Madrid ook eens de wijk Chueca te gaan bezoeken, waar de gay-scene van Madrid geconcentreerd is. Madrid heeft helaas geen camping in het centrum, dus besluiten we om een paar dagen in een hotel te gaan zitten. Wij krijgen allerlei handige tips van Geovanny, de receptionist van de camping, die Chueca op zijn duimpje kent. Hij regelt ook voor ons dat we de camper op de parkeerplaats van de camping achter kunnen laten. Op dinsdag gaat Mario eerst nog even op de fiets naar El Escorial,om het abdij/paleiscomplex van Filips II de gaan bezoeken. Hier liggen ook alle Spaanse koningen begraven, dus hij kan zich helemaal uitleven.

Wij willen ook de Valle de los Caidos (de Valei van de gevallen) bezoeken, het bekende Francomonument, waar de dicator ook begraven ligt. Helaas bleek dit monument vanwege 'politieke redenen' gesloten te zijn (ultra rechts blijkt nog behoorlijk levend te zijn).

Op woensdag 1 juni vertrekken we met de bus richting Madrid, waar de metro richting Chueca nemen. Hoewel we ook wat plannen hadden om een aantal musea en galerieën te bezoeken, is dit helaas mislukt. Zodra wij de wijk Chueca binnen zijn gelopen zijn we namelijk acuut in de party-mode geschoten. Voor ons geeft het straatbeeld van deze wijk het leven weer 'as it should be'. Een wijk met een zeer gemêleerde bevolking, waarvan ongeveer 30% homo is. Jong, oud, homo,hetero het leeft allemaal in harmonie samen en dit geeft een zeer kleurrijk beeld, en een uitermate prettige sfeer. Wij gaan ouderwets stappen, hetgeen we eigenlijk jaren niet hebben gedaan, en al helemaal niet samen. Wij hebben het super naar onze zin !!

Eenmaal terug op de camping in El Escorial blijven we nog een dag of twee om bij te komen, totdat het ook daar begint te regenen. Wij besluiten richting Valencia te gaan rijden, naar de kust. Julian heeft een vriendin van vroeger wonen in de buurt van Valencia, die hij al heel lang niet heeft gezien, en waar hij wel weer graag een borrel mee zou willen drinken. Volgens hem woont zij in Denia. Via facebook komen op de pagina van één van haar twee dochters terecht (Murielle, staat meerdere malen op de bijgevoegde foto's) en binnen een half uur hebben we haar telefonisch te pakken. Zij vindt het heel leuk om Julian weer te zien en we spreken af dat we elkaar in Denia ontmoeten. Wij komen daar wat vroeger dan gepland aan, en gaan eerst even lekker aan het strand liggen. Hierna gaan we het stadje in. Marie-José belt ons op ('waar zitten jullie dan') en na 10 minuten wordt het duidelijk dat ze helemaal niet in Denia woont maar in Moraira, dat een half uur verderop ligt. Voordat we daar naartoe gaan, neemt Mario nog een overheerlijk chocolade-ijsje. Meteen hierna worden wij door een locale cameraploeg gespot, en wordt ons gevraagd of we Spaans spreken. Vervolgens wordt Mario geinterviewd over het toerisme in Spanje en wat ons aanspreekt en minder aanspreekt. Mario geeft aan dat hij erg van de zon en de stranden van Spanje geniet, waarna Julian toevoegt 'and he likes icecream'. Het bleek namelijk dat Mario het hele interview heeft gedaan met een enorme chocoladekring om zijn mond......

In Moraira aangekomen worden wij hartelijk ontvangen door Marie-José en Peter. Zij wonen in een geweldig huis vlakbij het strand. Wij gaan lekker uit eten in een restaurant aan zee en borrelen nog na. Wij mogen in hun gastenverblijf slapen, en genieten weer van een heerlijk normaal bed. Uiteindelijk blijven we drie dagen, die we doorbrengen met een bezoek aan het stadje, lekker zwemmen in hun fantastische zwembad, ouwehoeren, samen koken en lekker borrelen. Wij ontmoeten ook de dochters van Marie-José, Murielle en Sharon (om één of andere reden staat zij op geen enkele foto, zij is echter de tweelingzus van Murielle dus jullie kunnen je voorstellen hoe zij eruit ziet :-) ) en de avond voordat we vertrekken kookt Marie-José een heerlijk diner voor ons, bestaande uit Foie-gras en asperges.

Op zaterdag 11 juni gaan we verder richting Valencia. Wij zitten op een camping een stukje buiten de stad bij het strand, maar kunnen met de fiets makkelijk naar het centrum fietsen. De camping is vrij benauwd, en we worden omgeven door veel chagrijnig kijkende mensen, we (vooral Mario) voelen ons niet echt op ons gemak. Na het eten rijden we meteen naar de stad en kijken onze ogen uit in de 'Ciudad de Las Artes y Sciencias' met een prachtig gebouw van Calatrava. Als we verder fietsen,komen we in één of andere protestmars terecht en krijgt Julian een lekke band door het glas dat overal verspreid ligt. Jammergenoeg ligt de bandenplakset nog in de camper, dus dat betekent dat we ongeveer 4km naar huis moeten lopen.....:-(

Op zondag doen we nog een poging en gaan met onze Amsterdamse buren (heel sympatiek) een hapje eten. Op maandag bezoeken we de stad met zijn tweeën, gaan paella eten, en bezoeken de oude wijl El Carmen. Op dinsdag staan we klaar om verder te gaan als we opeens nieuwe spaanse buren krijgen. Zij zijn zeer sympathiek, en geven ons allerlei tips voor onze reis richting Barcelona (inclusief kaart die we mee mogen nemen).

Onze eerste stop gaat Alcossebre worden. Wij komen hier op een prachtige camping terecht, met ruime plaatsen, een geweldig zoutwaterzwembad, met toegang tot de zee met allerlei kleine strandjes. Wij liggen hier gewoon met zijn tweeën op ons eigen strand en genieten volop. We merken dat we nu in een soort vakantiestemming zijn, en willen genieten van de zon en de zee. Wij blijven hier uiteindelijke langer dan gepland, en gaan op zaterdag naar de badplaats Cambrils. Hier blijven we maar 1 nacht om daarna door te rijden naar de badplaats Sitges.

Op 19 juni komen we in de redelijk sjieke badplaats Sitges, bekend vanwege de grote internationale gayscene. Wij blijven hier uiteindelijk 14 dagen, en doen eigenlijk niet veel meer dan relaxen op het strand, door de straatjes van het dorp slenteren, en 's avonds gaan stappen (maarliefst 10 keer) Wij vinden het heerlijk hier en hebben echt een enorm vakantiegevoel.

De enige domper was het feit dat de fiets van Julian op dag twee aan het strand werd gestolen.Wij zijn zonder fiets enorm beperkt in onze actieradius, dus vandaar dat we genoodzaakt waren om een spaanse fiets te kopen,en twee nieuwe enorm dikke kettingsloten. Op de laatste avond in Sitges werden we trouwens op de fiets (!) aangehouden voor een alcoholcontrole.........nog nooit eerder meegemaakt.......

Op 4 juli verlaten we Spanje en gaan richting Frankrijk.